Thailand....

Zoals het gepland was. Kom vrijdag vroeg aan, lever paspoort en benodigdheden aan bij de Indonesische ambassade. Vertrek Zaterdag ochtend naar Chaing mai. Zorgen dat je donderdag ochtend weer in Bangkok bent. Paspoort en Visa ophalen. Lekker een paar uurtjes door brengen in de Spa en vrijdag ochtend weer terug naar Bali. In en out zonder problemen..... Nou nee dus!

Vrijdag een uurtje te laat geland op Don Muang luchthaven. Geen ramp, geen probleem. Rustig de bus gepakt en richting de ambassade. Daar aangekomen was ik dus 30 minuten te laat om mijn aanvraag in te kunnen dienen, alleen ophalen was nog mogelijk. "Maar meneer, hoelang duur dat zo een Visa?" "Één dag!"
"Dus als ik woensdag ochtend mijn aanvraag indien kan ik donderdag mijn Visa ophalen?"
"Ja!"
Nou prima doen we dat! Goedkoop hotelletje opgezocht en een beetje genoten van de heerlijke Thaise kook kunsten. Beetje bier drinken met Aussie's en maar beetje bij tijd naar bed gegaan. Was nog al moe.

Zaterdag ochtend beetje rond gereden met de tuk tuk. Heerlijk door het drukke verkeer naar prachtige tempels, boeddha's ter grote van flats en heerlijk eten. Natuurlijk met het nodige gezeur van de chauffeur.
"Yes, you help me I help you, cheap drive stop at shop. You look i get stamp, free gass good for me!"
Dus meer winkels binnen geweest dan eigenlijk mijn idee was. Naar de zoveelste Afghaanse kledingmaker was ik zo klaar van het zinnetje 'kijken kijken niet kopen' dat ik even duidelijk uitgelegd had hoe het zat.
"Wij Nederlanders hebben een hekel aan verkopen, wij kopen wat wij nodig hebben. En ja dat houdt in dat we 20 winkels door kijken om de beste deal te vinden. Aangezien ik dus geen pak wil ga jij me ook niks verkopen." Vond zijn ego niet zo leuk.
De laatste twee uurtjes in het trein station gewacht op mijn trein. Voor 271 B een ticket dus was erg benieuwd waar ik in terecht zou komen. Nou een houten bank met een lappje stof er overheen dus. Gelukkig had ik de hele bank voor mij zelf, althans dat dacht ik. Na ongeveer een uur gereden te hebben van deze 17 uur durende reis kwam er een behoorlijk zware meneer binnen. Ik voelde het al hangen... Ja hoor hij ging naast mij zitten. Dus de laatste 16 uur heb ik door gebracht tussen een muur en drie vet kwabben. Wat was ik blij dat je in de deuropening kon zitten en kon genieten van het voorbij razende uitzicht.

Zondag middag aangekomen in Chaing mai. Prachtige stad, het oude stad centrum heeft nog veel oude gebouwen. Voor 100 B een hostel gevonden en beetje kennis gemaakt met de stad. Natuurlijk op de best mogelijk Azië's vervoersmiddel, de scooter. Het nacht leven is ook prima te doen hier en lekker veel gepooled, beetje nationale sport zeg maar. Goed ingemaakt door de kleine Thaise vrienden.

Maandag naar een apenshow gegaan. Het was prachtig en zielig tegelijkertijd. De meeste van deze trotse beesten zaten vast aan kettingen nog geen twee meter lang. De show zelf was prachtig, slimme beesten zijn het toch. Na de show was het nog vroeg in de middag dus gezellig met Anco naar een waterval gegaan. Een prachtig exemplaar, helaas niet veel kunnen zwemen maar wel onder de waterval genieten van het stromende water. Tegen het einde van de middag besloten we om het rondje af te maken. Onderweg prachtige dingen gezien. Na ongeveer een uurtje reiden kwamen we ergens midden in de bergen terecht op een berg weg waar ze nog niet van asfalt of beton gehoord hebben. Tegen het vallen van de avond gebeurde dan het onvermijdelijke, klapband. Zo blij mogelijk door reiden in de hoop snel wat tegen te komen. Gelukkig kwamen we naar een paar kilometer een dorp tegen met een heel aardige man die de band snel en goed geplakt had. Niet veel later kwamen we terug aan in Chaing mai. De avond weer doorgebracht tussen de Thaien en het poolen.

Dinsdag was het veel te warm. Dus beetje bier gedronken en filmpje gekeken. Rond zes uur weer terug gegaan naar Bangkok. leek me verstandig om een dagje eerder terug te gaan mocht er iets mis gaan. Deze keer was de treinreis al een stuk aangenamer. Tweede klas, ruime klap stoelen. De grootste gedeelte van de reis in coma gelegen.

Woensdag vroeg aangekomen op Bangkok centraal station. Met de tuk tuk naar de Indonesische Ambassade.
"Dat is dan 600 Bath!"
"Ga even andere toeristen oplichten hier heb je 200 Bath en wees er blij mee"
Nou aanvragen dus. Alles zag er goed uit, papieren in orde, paspoort, ja volgens mij heb ik alles.
"Sorry meneer u kunt geen Visa aanvragen. Deze papieren zijn gericht aan Singapore, wij zijn nu in Bangkok"
Drama, dus ik met Undiksha (sponsor) proberen te bellen. Natuurlijk geen ontvangst. Gelukkig tien voor twaalf doorgekomen en zouden ze de papieren faxen. Krijg ik vijf voor twaalf:
'wij kunnen niks faxen de fax is zo juist stuk gegaan, heb je ook een mailadres'.
Na flink wat gesmeek en geslijm mocht ik uiteindelijk mijn aanvraag eenmalig om 14:00 indienden.
"Alles is in orde u kunt uw paspoort met Visa vrijdag na 14:00 ophalen"
Oké... komt het even mooi uit dat ik om 6:00 terug vlieg. Dus als een speer naar de air asia kantoor gesneld om nog het één en ander te regelen.
"Sorry meneer maar het veranderen van de vliegtijd moet 48 uur van te voren gebeuren. U bent te laat"
Toch even het nummer van het hoofdkantoor gevraagd. Na het opsturen van de gegevens van de ambassade konden ze dan voor deze keer een uitzondering maken. Nadat ik 50 euro boete zou betelen. Prima deal dacht. Ook mocht ik dit alles vrijdag contact betalen nadat stuffie binnen was. Ik heb namelijk geen creditcard....

Donderdag met June een beetje rond gekeken door deze prachtige stad. Met de boot een tochtje gemaakt. Heerlijk gegeten, nog meer gezien en gegeten en om het af te maken nog even wat gegeten. Ook insecten en een schorpioen, is nog best te doen eigenlijk.

Vrijdag ochtend mijn laatste Bath opgemaakt aan een heerlijk ontbijt met koffie. Na mijn saldo gecheckt te hebben zag ik dat stuffie er nog niet geschreven was. Rustig naar de Indonesische Ambassade gelopen. Mooi weer, lekker warm. Na twee uurtjes flink doorstappen eindelijk aangekomen. Paspoort opgehaald niks aan de hand, ziet er allemaal goed uit en ik geloof dat ik de goede visa heb. Kijken of ik nu geld op kan nemen 'Transactie timed out, bel uw bank'. Nouja wat is dit, probeer het op Kau shan nog wel eens. Weer terug gelopen richting de air asia store want moet nog steeds de boete betalen. Na weer twee uur flink doorlopen bleek dat ik ook daar nog steeds niet kon pinnen. Toch maar eens wat mensen geprobeerd te bereiken. Geen ontvangst, verkeerd nummer, geen ontvangst, neemt niet op, geen ontvangst. Gelukkig nog Lex te pakken gekregen. Hier begon het gedonder dus stuffie was er al lang op geschreven ik had dus een probleem. Pa aan het werk... Ma in het buitenland. Even kijken of ik een aardige toerist kan vinden die me even zijn laptop wil lenen. Was dus niet het geval...
Op naar de NL ambassade dus. Zullen ze me vast wel een beetje water kunnen geven en even een computer met internet verbinding of een telefoon om ING te bereiken. Op weg naar de ambassade. Even op de kaart gekeken... een goede vier uur lopen dus. Naja het zei zo. Bangkok is een rare stad zonder als blanke zonder geld wordt je gezien als uitschot. Lokals riepen me na, scholden me uit (althans daar leek het op), spuugden naar me en waren alles behalve bereide om me te helpen, zelfs al was het alleen in de goede richting. Betaal de taxi of rot op was een beetje het motto. Gelukkig toch uiteindelijk een zeer aardige tuk tuk driver gevonden die me met plezier naar de ambassade zou brengen, als ik nog even langs een winkel zou gaan voor zijn bonnetje. Op dit moment vond ik alles best. Daar aangekomen de meest onaardige arabier voor me gekregen. Het zat met tot hier, dus even 10 minuten gif lopen spuiten. Zijn gezicht had me hele dag weer een beetje beter gemaakt. Kwartiertje later stond ik voor de NL ambassade.
"Oh jah dat is vervelend, maar wij zijn gesloten en we kunnen je ook niet helpen"
Daar sta je dan, zonder geld ergens in de luxe straten van Bangkok zonder opties of mogelijkheden. Kut hoor. Toch nog maar een keer de ATM geprobeerd 'transactie geannuleerd, neem contact op met uw bank'.
Na een uurtje of wat hopeloos van me af gestaard te hebben begon de dorst en de honger aan me te knagen. Eerst geprobeerd om geld te vragen aan mensen. Nou geen succes dus.
Dus maar een liedje gezongen:
'Listen up people, today was fucked. No money, no food, no drink. Blisters under my feet from walking. don't no what to do don't know where to go. Pleas spare me a coin so i wont sleep under the brig'
Nog een tijdje door gegaan na vijf a tien minuten had ik in elk geval voldoende om even wat eten en drinken te kopen. Tijdens het eten nog even met air asia gebeld om de situatie uit te leggen.
"Vervelden voor u, maar wij kunnen u ook niet helpen"
Helemaal klaar mee dus. Na gegeten te hebben voelde ik me al wat beter. Na het eten kreeg ik dan toch eindelijk weer een beetje ontvangst en ook een SMS'je van June. Hé Alex hoe was je dag? Waar ben je nu? Wat was ik blij. De situatie uit gelegd en richting haar huis gegaan. Lopen was geen optie meer. Had vijf grote blaren onder mijn voeten. Dus, aangezien mijn zelf respect toch al naar de kloten was gegaan, nog een paar mensen om geld gevraagd om met de bus die kant op te gaan.
Daar even met ING gebeld.
"Dat probleem kennen we meneer. Is een technisch probleempje kunnen wij ook niks aan doen. Vaak moet u even 8 uur wachten en dan werkt het allemaal wel weer"
@#*^$#$@#^%@
Gelukkig kon June me wat geld lenen en had ik een plek om te slapen zodat ik niet onder de brug moest. Ook hadden ze hier een warme douche, na zo een dag en maanden koud douchen was dit een hemelse ervaring, van ruim een uur.

De volgende dag kon ik weer bij mijn geld. Wat was ik blij. Nadeel was wel dat Air asia niks voor mij kon doen en ik dus voor 250,- euro een nieuw ticket moest kopen naar Bali. De rest van de dag doorgebracht in een Spa, geen woord gesproken en alleen maar lopen chillen. Nog een biertje gedronken en naar de luchthaven. 11:25 weer op Bali, wat was ik blij om weer thuis te zijn... naja zo voelde het echt. Alles ging weer goed en soepel, zonnetje schijnt, de mensen waren vrolijk, motor deed het goed en de vogeltjes floten: "don't worry about a thing, because every little thing is going to be alright"

En voor de lieve mensen die foto's van dit avontuur willen zien.... pech ben ook mijn camera kwijt geraakt ;)