14 augustus 2013

Dat is een tijd geleden.

Al mijn werkzaamheden zijn hier goed afgerond. Een paar prachtige certificaten op zak, ben er trots op.

Op stage heb ik afscheid genomen van iedereen. Wat een gebeurtenis, prachtige cadeaus gegeven en gekregen. Het was me een dag waar bij toch een traantje gelaten moest worden.

Gelukkig kon ik gezellig mee naar een tripje voor de docenten naar Java. Hier hebben we een paar scholen bezocht en ook Borobudur, het 8ste wereldwonder! De eerste school was een van de beste scholen in Indonesië, als je keek naar militaire scholen. Het was jammer om te zien hoe volgzaam de leerlingen waren, alles werd op commando gedaan. Het idee was dat Bali Mandara de zelfde insteek zou kregen. Gelukkig hebben de docenten en de directeur ingezien dat dit niet het beste zou zijn voor de ontwikkeling van de leerlingen. De tweede school had een compleet andere hoek, op deze school werden kritische onderzoekers opgeleid. Helaas waren er geen leerlingen ivm de vakantie maar het verhaal van de directeur was inspirerend. Het waren 3 drukke dagen en heel veel gereden in de bus. Dat was geen pretje voor iemand van mijn lengte. Toch alles overleefd.

Bij terugkomst in Singaraja kreeg ik te horen dat Kevin op het laatste moment toch nog een ticket geboekt heeft naar Indonesië. Hij zou aankomen op Jakarta en dan door vliegen naar Bali. Althans dat was de bedoeling. Ging niet helemaal volgens plan. Gelukkig konden we via facebook, mobielen van derden en wie weet wat nog meer elkaar twee dagen later de hand schudden. Na een korte tijd in Kuta gespendeerd te hebben, drinken met vrienden op het strand en lekker genoten. Hebben we voor Kevin een scooter gehuurd en zijn we naar Pasir Putih gereden. Een PRACHTIG strand aan de noord-oost kant van het eiland. Hier hebben we genoten van de super maan en de nacht gespendeerd. Afscheid genomen van Francesco en Bori die terug moesten naar hun eigen land.

De dagen daar op moesten de darmen toch even wennen aan het Indonesische voedsel dus zijn wij met zijn twee vooral in Singaraja gebleven. Een groep Amerikaanse studenten was een maand bezig met het opzetten van projecten en hadden hun presentaties. Deze waren prachtig om te zien. Wat ze, in samenwerking met Balinese studenten, in korte tijd opgezet hebben. Van de 10 groepen is er 1 gekozen voor verdere ontwikkeling. Het gekozen project zou meer samenwerking tussen boeren en andere sectoren van de samenleving verbeteren zodat er meer en eerlijker geproduceerd en gewerkt kan worden.

Na een aantal dagen ging het stukken beter met Kevin en zijn we naar Gilli Air gegaan. Een prachtig eiland in Lombok.
"Soms lees je wel in boekjes, dit is een paradijs. Dan denk je: Ja ja het zal wel... nou Gilli Air is echt zo een plek."
Hier hebben we een aantal dagen gespendeerd voor we terug gingen naar Bali. De scooter weer ingeleverd in Kuta. Nog met Miki afgesproken en een paar biertjes gedronken voor we de volgende dag terug gingen naar Singaraja.

De volgende dag hebben we onze maatpakken opgehaald en zijn we door gereden naar Gillimanuk, de poort naar Java. In de avond uren aangekomen in Banyuwangi. Hier zouden we door reiden met de trein naar Probolinggo. Helaas kon ik geen kaartje halen zonder identificatie bewijs. Laat mijn paspoort nu net bij de immigratie liggen. Dus de halve wereld over gebeld om wat te kunnen regelen. Op het laatst gelukkig de Universiteit te pakken gekregen en die hebben me een brief door gemaild die we op Kevins tablet aan de verkoper konden laten zien. Hierdoor konden we gelukkig een ticket halen. De spanning was leuk want hierdoor was onze wachttijd van 7 uur in eens een stuk minder saai.

Vroeg kwamen we aan in Probolinggo hier hebben we een mooi hotelletje geregeld en zouden we kijken of we Bromo konden beklimmen. Een dag hebben we gespendeerd in deze "Volstrekt karakterloze provincie stad" hier boven op was het Ramadan en het regende.... dus de hele dag in het hotel films gekeken. De volgende ochtend... nacht. Zijn we richting het nationaal prak gebracht om daar te mogen genieten van een prachtige zonsopgang. Daarna afgedaald naar de mistige maanlandschap aan Bromo's voeten. Tijdens onze wandeling in het maanlandschap doemde in de mist een Hindoe tempel op die nog intact is gebleven na de laatste uitbarsting. Hier hebben we de nog zeer actieve vulkaan beklommen om in het grote, gapende en dampend gat te mogen kijken. Na deze beklimming zijn we met een semi bus opgepikt en naar Yogyakarta gegaan.

In Yogyakarta hebben we rond gelopen en genoten van het culturele hart van Java. Hier heb ik weer een bezoek gebracht aan het 8ste wereldwonder, Borobudur, deze keer in de vroege ochtend uren. Deze grote tempel en zijn omgeving stralen dan echt iets magisch uit. Na Borobudur zijn we door gegaan naar Prambanan, een van de grootste Hindoe complexen op Java. Het verhaal gaat dat er een prachtige prinses was waar iedere man bij het eerste aanzicht meteen verliefd op werd. Een prins zou koste wat het kost met haar trouwen. Echter zag de prinses dit niet zo zitten... één man en alles... Dus als opdracht moest de prins 1000 tempels bouwen in een nacht. Na een nachtje hard werken zag de prinses dat het de prins nog zou lukken ook. Om dit te voorkomen stak ze een dorp aan de horizon in brand. De brand was zo groot dat het leek alsof de zon opkwam. De prins kwam helaas achter de achterbakse streek... de verkoolde dorpelingen zouden wel een hint zijn geweest... De prins was zo ontdaan van deze messen steek in zijn rug dat hij de prinses vervloekte. Ze veranderde in de laatste tempel, Prambanan.
Helaas is het grootste gedeelte van dit prachtig complex verwoest door een aardbeving in 2006.

De rest van de dag hebben we in de kroeg gespendeerd omdat we toch moesten wachten op de trein. Hier lekker met een stel Engelsen en een Amerikaan bier gedronken. Laat de trien gepakt naar Jakarta. De spoorwegen hier werkt nog beter als in Nederland ;) Toch nog iets achtergelaten na 350 jaar bezetting.

In Jakarta hadden we een prachtig hostel met pooltafel, indoor bioscoop en dakterras. In Jakarta hebben Kevin en ik vooral veel gewinkeld op zoek naar souvenirtjes. Dit was toch nog vrij lastig en mijn opmerking: "Je maakt het jezelf te moeilijk koop gewoon wat Indonesische prul en je maakt mensen gelukkig!" hielp niet echt mee.

In de laatste uren heeft Kevin gelukkig toch wat gevonden. En kon ik hem met een glimlach uitzwaaien op de luchthaven. Terug gekomen in Jakarta heb ik nog even gespendeerd in het prachtige hostel. Helaas kon ik niet nog een paar avonden blijven dus moest ik me verplaatsten. De volgende dag heb ik Pascal opgehaald bij de zelfde luchthaven waar ik nog geen 24 uur geleden Kevin uitgezwaaid had. Mooi dat het zo kan!

Met zijn twee zijn we Jakarta gaan verkennen. Naar het oude stads centrum, museum bezoek, stads park. Jakarta is een rare stad met twee gezichten. Prachtige oude gebouwen uit het koloniale tijdperk, prachtige nieuwe complexen en wolkenkrabbers, de grootste moskee en katholieke kerk van zuidoost Azië staan hier naast elkaar. Ook kent het een ongekende drukte en chaos, armoede, vervuiling, zoet water tekorten, lucht vervuiling. Deze stad met 18 miljoen inwoners is een plek waar je niet te lang wilt verblijven. Toch raad ik iedereen aan om vlak na of voor spits rond te rijden in een tuk-tuk.

Na een paar dagen Jakarta zijn we naar de botanische tuinen in Bogor gegaan. Natuurlijk geen kamer geboekt... vooruit boeken is voor watjes! Na een uur lang heen en weer gelopen, gerend en gebracht te zijn kwamen we een uiterst aardige Indo-chinees tegen die ons de route gegeven heeft naar een prachtig hotel. De prijs was goed en hier hadden we, geweldige bedden, warme douche, prachtige leren stoelen. Als echte heren hebben we dus whiskey gedronken en gerookt in heerlijke leren stoelen over de wereld gesproken terwijl het buiten regende.
De volgende dag zijn we naar de grootste botanische tuinen van zuidoost Azië gegaan. Hier heb ik me als bioloog dan ook goed vermaakt. Bij de botanische tuinen zit een prachtig paleis dat nog vaak voor belangrijke staats gelegenheden gebruikt wordt. Helaas heb ik bepak president niet gezien.

De volgende dag vroeg naar Yogyakarta gegaan over het geweldige spoornet van Indonesië. In Yogyakarta weer heerlijk genoten van het culturele center van Java. Deze keer op de motor, een schakel bak gehuurd. Hier zijn we weer naar het 8ste wereldwonder gegaan. En op de terug weg lekker gaan toeren in het gebied er om heen. Meteen Pascal maar geleerd om motor te reiden. Op de terug weg over de snelweg heerlijk door het verkeer heen geschoten. Het verkeer bestond op dit tijdstip vooral uit grote vrachtwagens die voldoende ruimte hielden om lekker te kunnen zigzaggen. Wat ik nog kan herinneren van mijn rijlessen heb ik deze dag alle verkeersregel overtreden.

Van Yogyakarta zijn we meteen door gegaan met de trein, bus en boot naar Singaraja. In Singaraja heb ik Pascal rond gereden naar alle leuke plekjes en hebben we de tijd genomen om mijn school te bezichtigen. De nieuwe lichting studenten zijn er en momenteel zijn het er dus 225. Ook is de nieuwe kantine geopend dus nu kunnen ze dan eindelijk als een grote familie met elkaar eten. Officieel is het nog vakantie maar de nieuwe leerlingen moeten nog een beetje ingewerkt worden dus iedereen is al aanwezig op de school.
"Wat doen jullie dan de hele dag op school als er geen lessen zijn?"
"Oefenen"
"Leren"
"Elkaar helpen om beter te worden in Engels"
"Helpen met de voorbereidingen van het inwijding van de nieuwe leerlingen"
"Oefenen met marcheren, we willen eerste worden!"
Blijft een mooi plek!

Dat marcheren is trouwens voor 17 augustus de dag dat Republiek Indonesië gesticht werd. En Bali Mandara heeft nu al twee keer de eerste prijs gewonnen. Als ze nog door gaan, gaan ze landelijk.

Ook zijn we naar de hoogste, en wat mij betreft een van de mooiste, tempels van Bali gegaan, Lampuyang. Een prachtige tempel die uit meerdere kleine tempels bestaat gebouwd op een berg.

Het zuiden van het eiland moesten we ook even bezichtigen. In Kuta heeft Miki ons uitgenodigd om te gaan eten bij een heerlijk Japans restaurantje. Hier heb ik rauwe koeien hart gegeten... erg lekker. Na het eten zijn we naar een dakterras gegaan waar je gratis bier kan drinken... je betaald alleen voor het glas. Ook de plaatselijke reggae bar moest even bezocht worden. De dag daar op zijn we naar Ulu Watu gegaan een tempel die het eiland beschermt tegen kwade geesten uit de zeeën. Hier hebben we genoten van het prachtige uitzicht en een flinke tijd gespendeerd met het spelen met brutale apen. De avond heeft Miki ons uitgenodigd bij haar thuis voor eten, haar vriendin heeft heerlijk voor ons gekookt. Vis met een garnalen saus. De avond door gebracht in de grootste club van Bali.

S'ochtends vroeg zijn we naar Padangbay gereden. Om richtig Lombok te gaan. Na een reis van 13 uur kwamen we dan uitgeput aan bij Senaru. Dit berg dorpje ligt aan de voet van Gunung Rinjani, de tweede hoogste vulkaan in Indonesië. Hier hebben we een dag rustig aan gedaan en genoten van het prachtige berg omgeving. Bij zonsopgang zijn we begonnen aan onze drie daagse trek. De omgeving van de berg is... ik kan het niet onder worden brengen. Jullie zullen de foto's wel zien en anders googel het:P

Dag 1 was een lange trek naar boven 7 uur lang stijl omhoog door jungle, bos, rotslandschap, wolken en meer rotsen. Aan het einde van de dag kom je aan bij de rand van de krater waar je uitzicht hebt op het krater meer waarin een nieuwe vulkaan is ontstaan gunung Baru. Wat letterlijk nieuwe vulkaan betekend. Op deze plek en hoogte is zonsopgang en zonsondergang een geweldig spektakel.
Dag 2 is eerst een 3 uur klim naar het krater meer. Een zeer leuke klim naar beneden omdat we hier abass en marc echt hebben leren kennen. Zo een lange tocht is echt verbroederend en we hebben elkaar ook goed leren kennen. Bij het krater meer waren heerlijke warme bronnen. Hier hebben we een uurtje lekker in gezeten voor we verder zijn gegaan aan de tocht. Deze keer een tocht van 4 uur naar boven toe. Het landschap begon al wat stoffiger en droger te worden. Eenmaal weer aangekomen bij de kraterrand zie je de top waar je de volgende dag naar toe gaat en je denkt bij jezelf, is dat alles.
Ja ja dag 3. Om 2:15 er uit en zonder ontbijt begint de klim dan. Het eerste uur is een hinderlijke tocht omhoog door een dorre zandachtige landschap waarbij je drie stappen vooruit doet en een terug gaat. Toch wil het goed lukken als je regelmatig een pauze houdt en goed naar de motiverende worden van bobby luistert.
"Singin Jezus"
Gelukkig is het eerste stuk niet erg lang en kan je daarna een uurtje rustig om hoog lopen. Maar dan.... de laatste 400 meter naar boven. Deze beklim je onder een hoek van tussen de 55 en 80 graden. En je loopt op grint.... dus een stap naar boven is drie kwart stap terug, HEL! Je hebt honger, het is koud, je voeten doen pijn... all stars nummer een bergklim schoen... en je vervloekt jezelf dat je ooit zo stom kon zijn om hieraan te beginnen. En dan ben je aan de top! Het uitzicht. Je ziet de vulkanen van Java, de bergen van Bali, heel Lombok, Sumbawa, Sumba, Flores, Sulawesi. En terwijl de zon opkomt zie je de schaduw van Rinjani groter worden en in de verte uit strekken.
De hele klim was het waard! en dan naar beneden.
De laatste dag ongeveer 12 uur gelopen. KAPOT! Maar onze gids en dragers, respect. De dragers lopen net zo veel alleen dan met 40 kilo aan bagage, op slippers of blote voeten. Onze gids was de echte koning van de berg. Hij deed aan ramadan terwijl hij de berg beklom dus over dag niks eten of drinken. Zonder klagen was hij de eerste aan de top, zo een wilskracht is moeilijk en mijn respect voor hem is ook niet in woorden uit te drukken.

Die avond waren we op Gilli Air. Met zijn vieren zaten we aan een bar na te genieten van de klim. Op Gilli Air hebben we heerlijk uitgerust. Goed gegeten, geslapen, gesnorkeld, gezonnen, gedronken. Het is een heerlijke eiland, klein en relaxed. Iedere avond hangt er de zelfde gemoedelijke sfeer.

Kort wilde ik nog kuta Lombok laten zien. Dit prachtig stuk strand wordt op het moment alleen bezocht door backpackers en surfers. Het wordt volledig lokaal gerund door Homestays en kleine barretjes. De omgeving is wonderlijk en komt rechtstreeks uit een vakantietijdschrift. Helaas worden grote stukken land verkocht aan buitenlandse investeerders die hier een nieuwe resort paradijs willen maken. De bevolking van Lombok vecht er hard tegen maar het is een moeilijk strijd. De landkosten zijn in de afgelopen jaren op sommige plekken met 1000% gestegen. Toch ziet het er nog steeds erg rustig uit!

Als laatste stop van de rijs hebben we Ubud eer aangedaan. Het culturele hart van Bali, prachtige tempels, kunst, dans, eten en cultuur. Een dag lang zijn we van tempel naar tempel gegaan, iedere tempel had zijn eigen verhaal. Om de avond af te sluiten hebben we ons zelf op een Balinese dans getrakteerd.

De volgende dag zijn we via Batur meer terug gereden naar Singaraja. De avond hebben we doorgebracht bij de clan van Emy. Eens in de vijf jaar hebben die een bijeenkomst. Mazzel dat we net deze dag terug kwamen. De gehele avond werden er dansen opgevoerd door dochters van... bij sommige dansen niet ouder als 7. Deze kinderen dansten beter en mooier dan de performers van Ubud. Spijtig dat we de volgende dag nog veel moesten regelen dus enig sinds op tijd terug moesten.

Vandaag Pascal uitgezwaaid en terwijl ik dit typ dringt het toch langzaam door dat ikzelf binnenkort dit land ook verlaat.....