17 maart 2013

De laatste dagen van februari les gegeven. Naja eigenlijk maar één uur aan twee klassen. Dus alle informatie die ik normaal prop in drie uur moest ik nu in één uur proppen. Daarnaast hadden ze de twee klassen waar ik les aan geef ook nog in één lokaal gestopt. Dus 45 leerlingen en te veel informatie.... dat werkt dus niet. Persoonlijk kon ik me hier niet echt in vinden, en meerdere collega's hadden hun klachten geuit. Maar als er om actie gevraagd werd is het toch vaak: 'tja, zo doen wij dat nu gewoon.' De gemiddelde Indonesiër mist, in mijn perspectief, toch een beetje, om het maar even op zijn barbaars te zeggen....mucho grande cojones om tegen zijn meerdere te zeggen: 'Ja, maar dat gaat niet werken!'
Dus deze taak hebben Maayke en ik maar op ons genomen. Tijdens het gesprek met de directeur kwam naar voren dat deze nieuwe regeling noodzakelijk was om de leerlingen extra tijd te geven om te studeren voor de internationale examens. Gezamenlijk hebben we gezocht naar een oplossing waar iedereen beter van zou worden. We hebben het 45 minuten rooster voorgesteld. Hiermee konden we allemaal mee leven en de studenten zouden tijd overhouden om te leren voor de examens.
Vrijdag was er een vergadering gehouden over wat er zou gebeuren.
Alles zou weer terug gedraaid worden. Geen 45 minuten lessen maar gewoon volle 60 minuten volgens het oude rooster.
Soms snap ik er echt helemaal niks van......

Vrijdag voor de vergadering had ik eerst nog een gesprek met Mudrawan. Gezamenlijk met Corrijn deze kant op gegaan. Het was een zeer goed gesprek en echt concrete stappen worden nu ondernomen. Op Undiksha (de uni) gaan ze hun eigen afvalverwerkingsinstallatie bouwen. Ze moeten toch wel een goed voorbeeld geven. Daarnaast is in het dorp, Kayaputi, momenteel een stuk land vrijgemaakt voor het bouwen van een afvalverwerkingsinstallatie. Van de overheidstak, landschap en milieu, heb ik een soort lessenplan gekregen voor scholen. Deze ratelde nog een beetje dus deze lessenplan mocht ik verder verbeteren. Corrijn gaat de begrotingen opstellen. Dus als alles goed gaat kunnen in april de volgende stappen genomen worden, wat inhoudt dat er is een keer wat actie in de tent komt!

Zaterdag en zondag is er eigenlijk weinig gebeurt. Bezig geweest met het voorbereiden voor stage de volgende week. Wel is Suzan langs gekomen. Gezellig bier gedronken en een paar films gekeken. Na drie maanden rond gezworven te hebben vond ze het wel even lekker om tot rust te komen en gewoon even niks te doen.

De volgende week op stage was het weer helemaal goed. De klassen waar weer terug op normale grote, alle leerlingen waren er, de opdrachten werden goed ontvangen, gewoon lekker lesgeven.... zoals het hoort!

Toch weer een probleem met het systeem. De cijfers dienen ingevoerd te worden voor het tussen rapport. Voor het behalen van een vak dient een leerling een cijfer te hebben hoger dan 7,8.... zeg maar perfect dus. Lang niet alle leerlingen hadden dit cijfer. In totaal dus drie leerlingen aan het huilen gekregen omdat ze een 6,5 hadden in plaats van de norm.
Na hier met mijn vakcoach over gesproken te hebben vertelde ze me dat ik de cijfers maar hoger moest invoeren en dan achteraf de leerlingen bijles moest geven. Dat gaat dus tegen mijn principes in. Kijk ik wil best een 5 naar een 5,5 verhogen op het eindrapport omdat dat beter uit komt.
Maar een 2,3 naar een 7,8 dat werkt toch niet.
Ook hier kreeg ik weer het zelfde verhaal: 'tja, zo wil onze overheid het nu eenmaal van ons'
'Dus ze verwachten dat iedereen in een klas perfect scoort? Wat dus inhoudt dat je de toetsen verlaagt omdat een perfecte score maar door 5 á 10% van de klas behaald kan worden, en dan doen ze het nog goed!'
'Er zijn vast docenten die dat doen.'
'Ook hier?'
'....'
'Zo verlaag je toch het kwaliteit van je onderwijs!!!'
'....'
'Ga staken, demonstreren, wrijf de feiten in de neus van het ministerie van onderwijs, vertel ze dat dit niet werkt, doe wat!'
'..... zo doen we het nu eenmaal hier....'
'Maak een petitie aan!'
'Wat is dat?'
Begrijp me niet verkeerd, het is een prachtig land met prachtige mensen.... maar soms.... AAARRRRRGGGGG!!!
Dus ik heb mijn handen af genomen van het hele cijfer gedeelte en liet het aan mijn vakcoach over. Zullen zien hoe het gaat.

Donderdag.... voet gekneusd, stom ongeluk. Een kettingbotsing, erg vervelend. Ziekenhuis en de rest van de week bedrust. Dus eigenlijk niks gedaan. Zeer spijtig want deze week was er Ogo-ogo en Nyepi. Alles gemist helaas.
Het ziekenhuis was nog wel wat, gewoon de openbare. Ik werd naar binnen gerold op een rolstoel en op een bed gelegd. Naast me waren ze een man aan het opereren, zijn vinger lag open, tijdens het zagen iets te ver doorgegaan. Toch een ervaring op zich, kan ik mooi van mijn lijstje af halen.
Wat wel weer mooi is, ik heb een x-ray foto van mijn voet en aangezien ik volgend topic over het skelet ga praten kan ik hier mooi gebruik van maken.

Terwijl ik dit schrijf gaat het allemaal wel een stuk beter, geen zorgen geen gebroken botten of ontwrichtingen.