14 februari 2013

Tja en toen was het in eens Valentijn.

Toch is er niet zo veel tijd verstreken tussen mijn vorige verslag en deze ongeveer 25 dagen... het voelt wel iets meer als ik eerlijk ben. Er gebeurt ook iedere week weer zoveel. En toch is het lastig om er over te schrijven omdat het, naja gebeurt, alsof het gewoon normaal is. Na een half jaar hier te zijn zit je in een ritme alsof je hier altijd al gezeten hebt.
Nederland... een raar begrip wat je nog weet uit een ver grijs verleden. Niet dat ik jullie vergeten ben lieve vrienden en familie maar de omgeving zegt me niet zo veel meer. Een land waar iedereen zo gelukkig naast elkaar leeft, raar eigenlijk. Het warme bad van Bali heeft me laten zien wat je kan bereiken met een beetje liefde.
Valentijn dus, wat een feest is dat hier op Bali. Met namen op mijn stage school. Liefde zoals het hoort, liefde voor alles en iedereen. Liefde voor vrienden, voor leerlingen, voor docenten, voor de natuur, voor broeders en zussen, voor mensen, voor elkaar. Het past hier ook. Het hele idee van Valentijn past gewoon niet in het kille Westen. "Zeg meneer ik houd van u, weet u dat?!" "Zeg homo wil jij ff door lopen, ik heb het druk."

Leerling: "You can learn chemistry form a book, but not the chemistry of love"
Tjah maar wat is die chemie dan? Dan kijk je heen en zie je 150 leerlingen in pure exacte genieten, lachen en gelukkig zijn. Nou dat dus, elkaar accepteren zoals je bent, niet alleen het goede maar ook het slechte. Zorg dragen aan de ontwikkeling en groei om dat wat je potentie is te bereiken.
Zal wel koud zijn in Nederland. Misschien een gedachte oefening om je een beetje op te warmen als je weer door het koude grijs/witte landschap loopt. Kijk eens naar een vreemde en denk. Wie je ook bent en wat je ook gedaan hebt ik accepteer wie je bent en zal doen wat ik kan om je te helpen je potentie te bereiken. Hippie? Ja heel erg ik weet het, lekker boeiend gewoon eens proberen. Gelukkig kunnen ze onze gedachten toch nog niet lezen;)

Stage gaat erg goed. De motivatie van de leerlingen vergt veel. Maar ik wil ook veel geven. Niet omdat dat moet, sorry Windesheim maar dat A4tje met geslaagd krijg ik toch wel;), maar omdat ik dat wil. Gewoon omdat de leerlingen dat verdienen. Daarbij, volgende maand blijf ik de hele tijd op stage om ALLES mee te maken. Zucht.... om 4:15 er uit dus, sporten, les geven, leerlingen leren zwemen, kennis delen, bijdragen aan ontwikkeling, mediteren, bidden, ceremonies... Tja je zou kunnen zeggen dat ik van ze hou!

Morgen vlieg ik naar Thailand trouwens voor een weekje. Visa zit er op dus even er op uit. Ben benieuwd ik houd jullie op de hoogte.

Lieve mensen missen is een woord dat ik nooit gekend heb maar ik zal jullie toch graag weer eens zien;)