Zondag 14 oktober 2012 (19:30) locale tijd

Maandag vroeg vertrokken naar Singaraja. Op een wel heel rare manier afscheid genomen van Rafiie. "Alex ben je boos op me of heb ik iets verkeerd gedaan?" "Nee, hoezo?" "Iedere keer als ik je iets vraag zeg je nee. Ik heb het gevoel alsof ik niks goed doe en dat je boos op me bent".
Gaat nog leuk worden. Blijkbaar wordt het hier niet echt gewaardeerd als je iedere keer nee zegt op iemands suggesties. Het klopt dus wel dat ik me soms een gevoelloze klootzak voel, sommigen ervaren mij ook echt zo. Misschien dat het geen kwaad kan iets diplomatischer te worden. Maar als ze denken dat ik iets tegen mij zin in ga doen.... of hoort dat bij diplomatisch zijn?
Het heerlijke filosofische denken werd brut onderbroken door een stortvloed van water. Snel geparkeerd bij een kleine warung en een kop koffie besteld. Door de grijze muur van water nog enkele vormen kunnen ontrafelen aan de overkant, genoten van de heerlijke koffie en de koelte. Na 20 minuten was het redelijk opgeklaard dus met frisse moed verdere gegaan. De weg was in deze korte tijd getransformeerd tot een kleine rivier. Binnen de kortste keren was het opspatten water zelfs onder mijn helm door gedrongen. Om zaken nog interessanter te maken begaf mijn motor het ook, verzopen. Terwijl het stoom van mijn motor af spoot zocht ik een semi droog plekje langs de weg. Na 10 minuten spelen met de kickstart gaf ik de hoop op, de kramp hielp ook een beetje mee. Met mijn handen in mijn haren staarde ik doelloos van me af om tot de conclusie te komen dat er nog geen 100 meter van mij vandaan een garage stond. Deze zijn op dit eiland gelukkig net zo talrijk als paddenstoelen tijdens de herfst in een Nederlands bos. De monteur keek naar mij, de motor en de laatste restanten stoom en begon te lachen. Na 3 minuten deed alles het weer en kon ik weer verder. De rivier veranderde snel weer in een weg en na 30 kilometer kwam de zon weer te voorschijn. Eenmaal thuis aangekomen gedoucht, daarna heerlijke lele, katvis, gegeten. s'Avonds bij klasgenoten een film gekeken.

Dinsdag vroeg weer begonnen aan de lessen Indonesisch. Het is toch een vrij lastige taal. Baik betekend goed. Plaatsen we er 5 letters bij, een paar er voor en er achter, Sebaiknya krijgen we moeten. En zo zijn er meer voorbeelden. Toch merk ik dat de basis al aardig lukt en ik een local in zijn eigen taal kan vertellen waar ik vandaan kom, waar ik heen ga en wat ik hier doe, nog vrij beknopt. Na de lessen was het zeer benauwd. Blijkbaar is het mogelijk dat je hersenpan over hit raakt want er kwam niks zinnigs meer uit. Dus op de motor als een speer naar Aling-Aling. Een prachte waterval iets ten zuiden van Singaraja. Hoge rotsen om van af te springen en heerlijk, helder, koel water. De dag afgesloten met het project. Een aantal uurtjes het internet af lopen zoeken naar artikelen die te maken hadden met al lopende projecten in Bali. Dan komt men tot de ontdekking dat Bali de trotse eigenaar is van de eerste afval bank. Een bank waar mensen hun afval gesorteerd naar toe brengen en dit kunnen inruilen voor geld. Dit geld krijgen ze contant mee of wordt vast gezet op een spaarrekening voor later. Vele kinderen maken hier gebruik van om te sparen voor hun opleiding. 10 Banken bevinden zich momenteel in de hoofdstad en behandelen 10 ton afval per dag, niet verkeerd. Of Temesi recycling, opgericht door de rotery club van Ubud, verlengt de levensduur van de aangrenzende stortplaats met een factor 10 door 90% van het afval te sorteren en recyclen. Toch is er nog veel te doen en lijkt het of deze prachtige initiatieven een druppel zijn op een gloeiende plaat.

Woensdag is er eigenlijk weinig gebeurt. Naar school gegaan. Daarna moest ik de scooter die ik gehuurd had repareren. Toch wat schade overgebleven van de val. Het bleek nog een hele opgave te zijn om de juiste originele onderdelen te vinden. Na een zoektocht van een twee uur toch het juiste onderdeel gevonden. Niet genoeg geld op zak dus naar de pinautomaat, in alle haast mijn pasje vergeten en natuurlijk 2 miljoen lichter. Hier krijg je eerst je geld en dan wordt er gevraagd of je nog een transactie wilt, daarna komt je pasje pas uit de muur. s'Avonds uitgenodigd voor een film met bier en chips werd het al snel 2 uur.

Donderdag met moeite het eerste uur gehaald. De hitte was weer eens doortastend dus na de lessen richting de waterval. Wat heerlijk om zo af te koelen. Begrijp best dat mensen denken dat het heilige plekken zij, je knapt er echt van op! Met frisse moed en vol energie naar huis gegaan om nog even aan het project te werken. Langzaam begint er een plan te vormen om de twee projecten te bezoeken. Een derde project, eentje die bezig is met de mindset van mensen door trainingen en bijscholing, is lastig. Een echt idee wil zich nog geen vorm geven. s'Avonds was ik uitgenodigd voor een feestje.

Vrijdag maar eens gebruik gemaakt van een heerlijke vrije dag. Thuis geketend aan de wc met agressieve diarree maar een boek gelezen. Heerlijke dag, goed uitgerust en mijn systeem schoon gespoten.

Zaterdag voelde ik me stukken beter de diarree was weg en ik voelde me weer helemaal de oude. s'Middags naar Air sanih gegaan, de koud water bronnen in het oosten van het eiland. De weg terug werd de weg geblokkeerd door een ceremonie. Prachtig versierde dansers gaven een prachte performance in traditionele dans. Natuurlijk was ik mijn camera vergeten dus helaas geen foto's. Maar het was magisch en heb er zeer van genoten. s'Avonds met Fransesco naar kantine 21 gegaan. Een reggae bar in Lovina. Daar aan de praat geraakt met een local, op sleeptouw naar de Vulcano tempel. De beste club in de noordelijke omtrekken. Goed te doen!

Zondag heerlijk uitgeslapen en de rest van de dag besteed aan het project. Een goede week, geleerd, gewerkt en geleefd. De balans moet nog iets beter maar ach daar maak ik me volgende keer wel weer druk om.