zondag 2 september 2012 (17:08 lokale tijd)

Kort slecht nieuws mijn camera bleek toch niet val bestendig te zijn :( ik stuur hem zo snel mogelijk op naar NL in de hoop dat ik hem ergens deze maand terug heb. Foto's kan ik dus helaas niet maken. Wat jammer is want de plekken waar ik geweest ben en nu ben komen recht uit een vakantie boek! Ik zal het zo beeldig mogelijk proberen te omschrijven.
Maar dit geeft me natuurlijk de kans om alles wat ik deze maand doe en zie rustig nogmaals over te doen.

Galungan het feest dat gevierd wordt om het goede in de wereld te bemachtigen. s' Ochtends ben ik bij Enik uitgenodigd om dit feest met haar familie te vieren. Na mijn traditionele sarong omgewikkeld te hebben en op mijn brommer gesprongen te zijn kwam ik daar aan om 7 uur s'ochtends. Eerst de goden eren bij het thuis altaar. Met prachtige gevlochten offer manden gevuld met bloemen en vruchten die de verbeelding prikkelen neer gelegd te hebben bij het altaar zijn we vertrokken naar de familie tempel. Na een diepe reiniging van de priesters begon het bidden. Met geluiden die de hersenen prikkelen en je in een diepe trance brengen vraag je de goden om geluk en voorspoed voor je familie, het land en je vrienden.
Hierna werd je gezegd met heilig water en mochten we met zijn allen de geofferde vruchten nuttigen. Met veel gelach en gehakkel in zowel Engels als Indonesië's wisselen we worden van dank uit. Je voelt je meteen deel van de familie en met open armen wordt je omarmt alsof je een lang verloren neef bent.
Hierna vertrekken we naar het strand om de doden te eren die nog het lichaam niet hebben verlaten wegens de verlate crematie. Lachend en biddend zit je dan op het graf van vreemden.
De ziel van een overledene kan het lichaam pas verlaten nadat deze gecremeerd is. Wegens de kosten van een crematie kan dit vaak jaren duren. Tot deze tijd worden de doden begraven en komen levende familieleden langs om de zielen gezelschap te houden.
Rond 12 uur is het afgelopen en vertrek ik richting de heilige warme bronnen. Een prachtige locatie ergens in de bergen. Het water komt rechtstreeks en onbehandeld uit de grond. Het water heeft iets magisch en na een warme duik voel je je weer herladen. Om het geheel af te maken hoort er natuurlijk een heerlijke massage bij en dit kan voor nog geen 5 euro (50000 rupiah).
Om 3 uur spring ik gouw op mijn brommer om terug te rijden naar de dorps tempel om nogmaals te bidden voor alles wat goed is in deze wereld. Dit gaat weer gepaard met ritmische geluiden en zang die je in een diepe trance brengen.
Om 6 uur is de ceremonie klaar en breng ik Enik en haar familie weer veilig naar huis. Met zijn 3en op een brommer door het verkeer alsof ik nooit anders gedaan heb.
Onderweg naar huis stop ik bij een warung om nog wat te eten.
Uitgeput kom ik aan bij mijn huis en luister ik nog even naar een prachtige serenade van krekels en vogels voor ik uitgeput naar bed ga.

s'Ochtends sta ik vroeg op om langs de universiteit te gaan om met rectoren en belangrijke docenten af te spreken. Mensen die normaal in Nederland niet te bereiken zijn omarmen je hier alsof je een lang verloren broer bent. Al lachend bespreken we onze verschillen en doelen voor het jaar.
Langzaam neemt mijn woordenschat te en lukt het me al aardig om in het Indonesië's mijn eten te bestellen.
s'Middags gaan ik en Tineke naar de Gitgit waterval. Ongeveer een half uur rijden naar het noorden. Daar aangekomen wordt je overrompeld door een prachtig schouwspel van groen. De rijstvelden strekken zich voor je uit en al genietend van al het flora en fauna loop je richting de waterval. Eenmaal daar sta je midden in een vakantie reclame van D-reizen. Al rustig zitten op een steen met je benen in het koele water geniet je van alle bezigheid om je heen. Af en toe komt er een Nieuwsgierige local langs om kort een gesprek met je aan te gaan en al zenuwachtig wordt er gevraagd of je met zijn familie op de foto wil.
Op de weg terug vinden we midden in de bergen een prachtige warung met een nog aardigere gastvrouw. Na een heerlijke maaltijd met uitzicht over een diep ravijn en in de verte de zee die rustig op het prachtige strand beukt wordt je getrakteerd op een prachtige dans.

Ik ontvang een sms van een drama docent of ik langs wil komen bij een poëzie wedstrijd. Het is voor jonge kinderen. Hier ontmoet ik 2 zeer aardige jongens die me mee nemen naar een waterval die nog niet bekend is. Deze is wonderlijk genoeg nog mooier dan de eerste. Helaas is mijn camera door een val stuk gegaan en kan ik geen foto's maken van deze magische plek. Al klimmend en klauterend kom ik tot recht onder de waterval en ben ik overweldigd van de kracht van het water. In het koele water geniet ik van het stromende water wat langs me heen stroomt.
lachend genieten we kort van het meegebrachte eten. Weer een prachtige dag.

De volgende dag er weer vroeg uit om langs de universiteit te gaan om weer een aantal mensen te ontmoeten. Dit gedaan ga ik kort langs bij onze buurvrouw een Engelse docent op de SMA, een van de beste scholen in Indonesië, ook hier wordt ik ontvangen alsof ik ze altijd al gekend heb. Hier praten we rustig een uur over verschillen in cultuur en opvattingen en andere wereldse zaken.
Hierna ga ik met Tineke weer naar de heilige warme bron om weer het zelfde ontspannende ritueel te herhalen.
Lichaamelijk uitgeput maar geestelijk helemaal hersteld val ik glimlachend in slaap.

Vandaag heb ik een lange tocht te maken. Rijdend langs prachtige ravijnen en scherpe haarspeld bochten vertrek ik naar het zuiden. Af en toe moet ik mijn ogen dicht doen en bidden dat alles goed gaat, gedeeltelijk ook mijn schuld aangezien ik met 80 naar beneden schiet. Eenmaal over de berg kan ik mijn ogen niet geloven en moet ik stoppen bij een kleine warung om te genieten van het uitzicht. Met open mond en grote ogen geniet ik van het uitzicht en een heerlijke maaltijd.
Eenmaal aangekomen in Danpasar is het een heerlijke drukte, een drukte waar een Egyptenaar trots op zou zijn. Al links en rechts inhalen schiet ik langs stilstaande auto's heen die zich al toeterend een weg proberen te banen door de massa van brommers. Verkeersregels kennen ze hier niet. en de gene met het meeste lef komt het snelst vooruit. Snel krijg ik er genoeg van en schiet ik een willekeurig zij straatje in. Goede keus want ik wordt getrakteerd op een prachtig schouwspel van rijstvelden en hard werkende boeren die zielsgelukkig zwaaien en lachen als je al toeterend langs rijd.
Gelukkig zie ik in de verte een tankstation op doemen want ik was even bang dat ik een stuk moest lopen. Snel vind ik de weg naar de snelweg en snel is het zeker. Met 90 op de teller schiet ik langs auto's, vrachtwagens, bussen en andere motorgebruikers om vervolgens in de ankers te schieten wanneer achter de bomen in eens een rood stoplicht te voorschijn komt.
Eenmaal in Jimbaran wordt ik hartelijk ontvangen door Wayan Santika. Na het goedkoopste plekje in Jimbaran geboekt te hebben, goedkoop maar de gemiddelde hotel in Nederland zou in het niet vallen, gaan we gezellig wat eten en nemen we afscheid.
Snel pak ik de brommer na Kuta om bij een 5 sterren resort neer te ploffen. Terwijl ik dit typ zinkt de zon langzaam weg in de zee en besef ik me weer eens, ondanks al het onrecht wat er is, wat een prachtige wereld dit eigenlijk is!

Ik houd van jullie allemaal en in gedachten ben ik bij jullie!